The Use of Phraseology in Political Discourse
Keywords:
text, political discourse, phraseological units, implication, presupposition, illocative speech act, representations, directives, expressives.Abstract
The article discusses the relationship and features of the concepts of text and discourse, analyzes the problems of political discourse in detail. Sure, political discourse or political communication will be realized in institutional condition. Language and politics are closely related. Language is not only a means of communication, but also a means of forming and realizing a certain political ideology. Language analysis of political texts is carried out assuming ideology as the main support of political discourse. The social and political terminology and phraseological system in political texts are taken on the basis of language analysis. Phraseological units possess all the characteristics required for political discourse, namely, clear and expressive to convey the thought, politician used idioms affect the long-term preservation of information in the mind of the perceiver, thus becoming viable, bring together the policy people. At the same time, the language of politics is constantly evolving with society and influences the emergence of neo-phraseological applications. New elements in the composition and structure of any language unit arouse interest in a person, and also contribute to an effective impact on the recipient's thinking. The article examines the use and functional nature of the phraseological system in various speech acts, in particular locative, illocative and perlocative speech acts and is justified on the basis of specific language facts.
References
Қалиев Ғ. Тіл білімі терминдерінің түсіндірме сөздігі. – Алматы: «Сөздік-Словарь», 2005. – 439 б.
Карлинский А.Е. Методология и парадигмы современной лингвистики. – Алматы: КазУМОпМЯ, 2009. – 352 с. 3. Сулейменова Э.Д. Дискурс в дискурсе казахстанской лингвистики // Современные проблемы дискурса: теория и практика. Сб. науч. трудов Межд. научно-практ. конф. Центр-Азиатской Ассоц. по Деловому Общению и КазУМОМЯ им. Абылай хана. – Алматы, 2006. – С. 64.
Ахметжанова З.К. Коммуникативная тактика опоры на авторитет. Коммуникация и коммуникативные тактики // Сопоставительное языкознание: казахский и русский языки. – Алматы: КазУМОМЯ им. Абылай хана, 2005. – С. 381–384.
Жақсыбаева Ф.З. Газет мәтінінің прагматикалық функциясы (қазақ тілінде шығарылтын газет материалдары бойынша). – Фил. ғыл. канд. ... диссертациясы. – Алматы, 2000. – 21 б.
Чудинов А.П. Политическая лингвистика. – Москва: Флинта, 2006. – 254 с.
Ибраева Ж.Қ. Қазақстаның саяси дискурсындағы саясаткердің тілдік тұлғасы // Абай атындағы ҚазҰПУ Хабаршысы. – 2010. – №2(32). – Б. 437.
Уразбаев Қ.Б., Оразалиева Г.Е. Жүрек концептісінің қазақ, орыс, ағылшын тілдері дереккөздеріндегі бейнесі // Ясауи университетінің хабаршысы. – 2014. – №1. – Б. 28–31. 9. Голуб И.Б. Стилистика русского языка. – Москва: Айрис-пресс, 2014. – 448 с. 10. Алтунян А.Г. Анализ политических текстов. – Москва: Логос, 2010. – 384 с.
Ахатова Б.А. Коммуникативные технологии воздействия в политическом дискурсе // Вестник КазНУ. Серия филологическая. – 2005. – №7 (89). – С. 19–24.
Seiilbek S., Zhunissova M., Koshekova A., Kadyrov Z., Duisebekova Zh. Rhetoric as art of eloquence in the ancient greek culture // Bolivarian Republic of 176 Venezuela, University of Zulia, Experimental Faculty of Science, Journal Option. – Maracaibo, Venezuela, 2018. – Vol. 34, No. 85. – Р. 374–393.
Серль Дж., Остин Дж. Теория речевых актов. Новое в зарубежной лингвистике / Под редакцией Б.Ю Городецкого. – Москва: Прогресс, 1986. – 423 с.
