Категория залога в турецком языке
283 155
Ключевые слова:
лингвистика, залог, категория залогаАннотация
Категория залога, которая является одним из богатейших способов выражения в турецком языке, служит для формирование действия согласно субъекту и объекту. Залог - это грамматическая категория, которая регулирует отношения между действием и участниками события, описанного в действии. В основном отношение активности к участникам формируется через конкретные окончания. Знание таких тонкостей языка позволяет эффективно использовать его, улучшить качество общения, а также позволяет народу процветать в науке и культуре. Не удалось достичь консенсуса в обучении этой категории, которая привносит в турецкий язык выразительность, и в результате уровень обучения не смог выйти за рамки передачи знаний. Это исследование направлено на достижение общего согласия (хотя и трудного) по ряду спорных вопросов с помощью одновременных методов обучения, не затрагивая исторических изменений и событий, чтобы облегчить понимание предмета залога на уровне навыков. Подчеркивая необходимость четко определить границы данной темы, в данном исследовании будут рассмотрены ответы на такие вопросы как «категория залога образуется при помощи суффиксов или при помощи окончаний; зависит ли категория залога от суффиксов; для категории залога важен суффикс или значение; категория залога глагола определяется по последнему ли суффиксу; сколько видов залогов есть».
Библиографические ссылки
Börekçi, M. (2004), Türkçe Öğretimi Bakımından Çatı Kavramı, V. Uluslararası Türk Dili Kurultayı Bildirileri I, 20-26 Eylül 2004, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 487-499.
Aksan, D. (2004), Dilbilim ve Türkçe Yazıları - Anadili Eğitimi, Ġstanbul: Multilingual.
Turan, Z. (2018), ―Türk Dilinin Eklerini Sınıflandırmanın Esasları‖, Türkbilig, cilt: 35, s. 97-110.
Gülsevin, G. (2004), ―Türkçede Sıra DıĢı Ekler ve Eklerin Tasnif-Tanımlama Sorunu Üzerine, V. Uluslararası Türk Dili Kurultayı Bildirileri I, 20-26 Eylül 2004, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, 1267-1283.
Üstüner, A. (2001), ―Eski Türkiye Türkçesinde -sUz Eki‖, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, cilt: 11, sayı: 2, s. 177-184.
Korkmaz Z. (1992), Gramer Terimleri Sözlüğü, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Gencan, T. N. (1979), Dilbilgisi, Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
Yücel, B. (2011), ―Türkiye Türkçesinde Fiil Çatıları / TartıĢma‖ Türk Gramerinin Sorunları, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, s. 268-369.
Boz, E. (2012), Türkiye Türkçesi Biçimsel ve Anlamsal iĢlevli Biçim Bilgisi (Tasnif Denemesi), Ankara: Gazi Kitabevi.
Hengirmen, M. (2002), Türkçe Dilbilgisi, Ankara: Engin Yayınevi.
Atabay, N. vd. (2003), Sözcük Türleri, Ġstanbul: Papatya Yayıncılık.
Adalı, O, (2004), Türkiye Türkçesinde Biçimbirimler, Ġstanbul: Papatya Yayıncılık.
Delice, H. Ġbrahim (2012), Sözcük Türleri, Sivas: Asitan Yayıncılık.
Demircan, Ömer (2003), Türk Dilinde Çatı, Ġstanbul: Papatya Yayıncılık.
Bilgegil, M. K. (2009), Türkçe Dilbilgisi, Erzurum: Salkımsöğüt Yayınevi.
DaĢdemir, M. (2015), Oklama Yöntemiyle Türkçenin Yapısal-ĠĢlevsel Söz Dizimi, Erzurum: Fenomen Yayıncılık.
Korkmaz, Z. (2003), Türkiye Türkçesi Grameri (ġekil Bilgisi), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Ediskun, H. (2004), Türk Dilbilgisi, Ġstanbul: Remzi Kitabevi.
Karahan, L. (2008), Türkçede Söz Dizimi, Ankara: Akçağ Yayınları.
Hatiboğlu, V. (1978), Dilbilgisi Terimleri Sözlüğü, Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
Hacıeminoğlu, N. (1991), Türk Dilinde Yapı Bakımından Fiiller, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Ergin, M. (2009), Türk Dil Bilgisi, Ġstanbul: Bayrak Yayınları.
Lübimov, K. (1963), ―ÇağdaĢ Türkiye Türkçesinde Çatı Kategorisi ve Çatı Ekleriyle Türetilen Fiiller‖, Türk Dili, cilt: 13, sayı: 147, s. 150-155.
Banguoğlu, T. (2011), Türkçenin Grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Eker, S. (2002), ÇağdaĢ Türk Dili, Ankara: Grafiker Yayınları.
Ercilasun, A. B. (2020), Kutadgu Bilig Grameri Fiil, Ankara: Akçağ Yayınları.
Vural, H. & Tuncay, B. (2012), Ses ve ġekil Bilgisi, Ġstanbul: Kesit Yay.